Bloed, zweet en vooral veel tranen

Iets meer dan drie jaar geleden ben ik begonnen met hardlopen. Eerst voor mezelf, daarna aangesloten bij een loopgroep en sinds januari lid van AKU.
Toen ik begon met hardlopen vond ik 10km wel een mooie afstand. Toch uitgebouwd naar eerst een 10EM en later een halve marathon. Nooit een hele riep ik toen nog heel hard. Tot het in augustus 2017 toch begon te kriebelen en ik dacht: zou ik het kunnen om een hele marathon te lopen? Samen met coach Rene Noorbergen en loopmaatje Rene de Keijzer ben ik de uitdaging aangegaan en afgelopen zondag was het dan zo ver. Mijn debuut op de marathon van Rotterdam.

Door Sabrina Oudt

De afgelopen zes maanden bijna alle trainingen afgewerkt bij temperaturen onder de tien graden en zelfs toen de Siberische beer langs kwam gebikkeld op de langere trainingsafstanden. Helaas heeft het weer in Nederland zijn eigen willetje en besloot er op 8 april een temperatuur record van 21 graden uit te gooien!

Vol zenuwen, maar ook met erg veel zin om nu eindelijk die magische afstand van 42,195 km te gaan lopen stond ik aan de start. Na het kippenvel moment van het You never walk alone van Lee Towers klonk het startschot.

De eerste kilometers kon ik ondanks de grote menigte lopers gelijk lekker mijn eigen tempo opzoeken. Vanaf het eerste moment was het genieten mede door het vele enthousiaste publiek langs de kant. Vrij snel was merkbaar dat de temperatuur een belangrijke rol zou gaan spelen vandaag. Hier en daar was een loper al bevangen door de hitte en naarmate de afstand opliep werden dat er alleen maar meer.

Vanaf kilometer 25 begon ik ook te merken dat het zwaarder werd. De bovenbenen begonnen pijn te doen en de tussentijden begonnen langzaam op te lopen. Vanaf dat moment geprobeerd een rustiger tempo op te zoeken en te blijven hardlopen. Helaas werd de pijn af en toe te hevig, waardoor er kleine wandelpauzes ingelast moesten worden.

Ondanks de pijn en de vermoeidheid lekker blijven genieten wat niet zo moeilijk was door de vele aanmoedigingen vanuit het publiek. Uiteindelijk met bloed, zweet en vooral veel tranen de finish gehaald en een hele mooie medaille in ontvangst mogen nemen en een hele mooie ervaring rijker!

Op naar de volgende!