Antwerpen Marathon 2023 - Een verslag van mijn 6e marathon!

In het voorjaar 2023 begon het weer te kriebelen: niet de hooikoorts, maar de marathon koorts. Veel mensen waren in voorbereiding op Rotterdam, elke dag kwam ik ermee in aanraking via mijn werk en ik had zelf ook wel weer zin om voor een doel te gaan trainen. De winter was achter de rug en ik had lekker doorgetraind bij AKU en ons zaterdagochtend clubje. Ik voelde dat ik in goede vorm was, en toen begon het te knagen: zou het mij lukken om eens een marathon onder de 3.30u te lopen? Welke marathon moet dat dan worden? En hoe ga ik hiervoor trainen?

Marathon Antwerpen kwam op mijn netvlies, een week na Amsterdam... Twijfel: Amsterdam of Antwerpen? Toch gekozen voor Antwerpen, want:

1. a) het is een fantastische stad
2. b) het is een hele jonge marathon (2023 was pas de 3e editie) en dus minder deelnemers
3. c) als het niet zou lukken onder de 3.30u, dan kon ik in mijn eentje balen, in plaats van direct 'onder de mensen' te moeten zijn.

 

En dan die 3.30u... hoe zal ik daarvoor trainen? Ik heb inmiddels al 5 marathons gelopen, allemaal met het doel om uit te lopen (tijd was ondergeschikt). En diverse methoden al geprobeerd: niet trainen ;-), de 100 dagen sportrusten methode, de 'traditionele' methode. Aangezien ik bij Garmin werk, besloot ik om de proef op de som te nemen en via Garmin Connect een programma te laten schrijven. Mijn horloge heeft immers zoveel data van mij, die zou ongeveer wel moeten weten wat haalbaar is, was mijn gedachtegang. Via Garmin Connect een marathon programma ingeladen op het horloge: marathondag 22 oktober 2023, doel eindtijd: 3:30:00. Programma van 16 weken, dus start 1e week juli.

Het programma was als volgt opgebouwd: elke week 4 a 5 hardlooptrainingen. Met 4 hardlooptrainingen, deed ik 1 dag kracht training erbij. Je start met een lactaatdrempel test. Deze is belangrijk, want in de eerste periode van de trainingen is het doel om deze drempel zo ver mogelijk op te schuiven. Trainingen variëren van korte intervallen (vaak op 10km tempo), lange intervallen (op lactaatdrempel), easy runs (herstel) en 1 lange duurloop in het weekend.

Trainingen gingen uitstekend, maar al snel kwam ik op het punt van voeding terecht: ik kwam erachter dat mijn maag en darmen geen gelletjes kunnen verwerken. Dus daar begon mijn zoektocht: stad en land ben ik afgeweest om advies in te winnen en verschillende merken te proberen. Gelukkig kom ik dankzij mijn werk bij nogal wat sportwinkels, dus dat was mooi meegenomen. Elk merk gelletje heb ik wel geprobeerd, maar helaas elke keer weer krampen. Meerdere mensen gaven aan dat mijn lichaam niet tegen die overvloed aan koolhydraten kan. Uiteindelijk bij een trail winkel een drankje meegekregen: Hammer Perpetuem Chocolate. Soort chocolademelk met vetten, eiwitten en koolhydraten. Dit was perfect! Nadeel: ik moest dit zelf meenemen in flessen, dus ook tijdens de lange trainingen dit gaat toepassen. 1 fles perpetuum en 1 fles electrolyten. Lange duurlopen waren op basis van tijd en tempo. Bijvoorbeeld 2 uur hardlopen, waarvan 1,5 uur op rustig tempo en een half uur op marathon tempo. Of: 2,5 uur waarbij de eerste 30 minuten en de laatste 30 minuten in marathon tempo moeten, en tussendoor 1,5 uur rustig. Langste duurloop was 3,5 uur en die ging fantastisch (prachtig weer en prachtig rondje Ronde Hoep)

 

Trainingen check, voeding check, gezondheid check. Horloge was blij met me: elke week ging de beoogde marathontijd verder naar beneden. Voorspelling de week voor de marathon was 3.24.00 - dus dat gaf vertrouwen! Ook hardloopmaatje Victor gaf aan naar Antwerpen te willen afreizen om de laatste 10 km mee te rennen en te hazen. Voor wanneer de man met de hamer zou komen: hij zou me er doorheen slepen. Wat attent en lief en super gaaf! Samen de trainingen aanvliegen en een plan maken voor de laatste 10 km. Zin in!

 

2 weken voor de marathon: rusten. Daar ben ik niet voor gemaakt. Opeens kreeg ik pijntjes en vermoeidheid, ging ik slechter slapen en voelde me belabberd. Afgeweken van m'n programma en toch rustig aan 4x per week gaan hardlopen. Dit gaf me een beter gevoel en merkte dat dit ook beter voor m'n slaap was.

1 week voor de marathon: wandelen, wandelen, wandelen. Nog 1 halve interval training en een generale repetitie met Victor: 5 km marathon tempo. En de laatste details voor zondag doorspreken. Ik zie hem bij 32 km, bij het kilometerbordje.

En ik moest een plan maken voor de wedstrijddag (en herschrijven en herzien): hoe ga ik die marathon aanvliegen: 6 x 7km in wisselende tempo's? Nee, te ingewikkeld, 3 x 14km dan? Of 2 x 21 en voor een negatieve split gaan? Zoveel keuze... op advies van meerdere mensen het volgende plan gemaakt: achter de pacers blijven ;-) In ieder geval tot 25 km. Als het dan nog steeds zo lekker gaat, dan er voorbij en ervoor proberen te blijven. 

 

Op vrijdag zijn we naar Antwerpen gegaan: mijn vriend en ik, en mijn ouders (Nan en Elisabeth van den Berg - AKU'ers in hart en nieren). Had ik al gezegd dat Antwerpen een geweldige stad is? Lekker eten, lekker drinken, veel gezelligheid. Iets te laat naar bed... oeps.. hard bed, slecht slapen, toch wat spanning... maar goed, zaterdag konden we uitslapen en nog een hele dag herstellen. Zaterdagochtend hebben we een heerlijk kort loopje gedaan met z'n vieren. En daarna lekker door de stad gebanjerd. Voor de avond een goed pasta restaurant gevonden, 1 drink mix van Maurten naar binnen gewerkt en op tijd in bed. 

 

Wedstrijddag: wekker om 08.00u en eerst koffie, water en pannenkoeken naar binnen werken. Als ik binnen 2 uur voor een loopje nog eet, krijg ik er last van, dus dit moest van te voren goed gepland worden :) Nog een drinkmix van Maurten naar binnen gewerkt, en de voeding en drinken klaar gemaakt voor de wedstrijd. Het weer was fantastisch: 13 graden, amper wind en half bewolking/half zon. Korte broek, lange sokken, shirt met korte mouwen en mijn vestje aan. Tijd voor de schoenen: Hoka Carbon X3 zijn mijn wedstrijd schoenen. Samen met de schoenen, komt ook de wedstrijd spanning.....

10.00u de deur uit en richting start hobbelen. Deze is om 10.30u dus genoeg tijd. De start is in de havens van Antwerpen en ze hebben het ingedeeld op tijd: in zones van een half uur, startend bij verwachte finish om 2.59u. Ik vond mijn startvak van 3.30 en ging achter de pacers staan. 

10.30u exact het startschot... Let's GO!

Eerste kilometer 4:49, te hard maar achter de pacers dus prima

Tweede 4:46...voelt prima

Derde 4:53 - dit is het tempo wat ik wil volhouden, maar het is zó druk achter die pacers!!! Ik zag meerdere mensen er voorbij rennen en net ervoor tempo houden. Goed idee, ga ik ook doen (en daar ging mijn marathon plan hahah)

Vierde kilometer 4:52 - top op schema en dit voelt echt als goed tempo. Ik merk dat ik naast een man ren die precies dezelfde cadans en staplengte heeft. Ik haak aan en we lopen samen heerlijk langs de Schelde naar het zuiden.

Bij kilometer 9 praat ik tegen de man (die Erik blijkt te heten) en vraag of hij het okay vindt als ik blijf aanhaken. Hij vindt dat totaal geen probleem en juist fijn want dan kan hij zijn tempo ook beter vasthouden.

Bij kilometer 10 is een keerpunt in het parcours en we merken dat we ruim voorlopen op de pacers (oeps..). We blijven lekker doorlopen op het tempo tussen 4:45 en 4:50 en ons groepje wordt steeds groter. 

Kilometer 16: we lopen al 3 minuten voor op schema van 3:30:00u - lekker!

Kilometer 20, onze groep bestaat inmiddels uit 6 mannen en ik. We halen één voor één andere lopers in die te hard zijn gestart en nu beginnen in te storten. Het weer is nog steeds fantastisch en de voeding/drinken gaat goed. Elke kilometer een flinke slok elektrolyten en bij elke 5 km 2 slokken perpetuem. 

Kilometer 27: Ik merk dat ik iets vermoeid begin te worden. De benen gaan niet meer vanzelf, maar het tempo gaat nog steeds super. Het lukt niet meer om onder de 4:50 te lopen, maar net erboven. Ik kijk uit naar kilometer 32: daar ga ik Victor zien! 

Kilometer 32: geen Victor?! Mijn vriend stond er wel en begint mee te rennen. Tijdens het rennen vertelt hij dat de trein van Victor is uitgevallen en dat hij het dus niet redt om te komen. Mijn enige gedachte en gevoel was: arme Vic! Die is daar ergens gestrand op een treinstation... en hij had er zo'n zin in! Hoe zou hij zich voelen :( Na deze korte mededeling stopte mijn vriend met mee rennen en riep nog na: 'zie je bij de finish!' Inmiddels had ik 5 minuten speling op de eindtijd, dus dat gaf wel vertrouwen. Maar ik moest wel even schakelen en merkte dat ik even moest bijkomen van dit nieuws. Opeens moest ik de laatste 10km op eigen kracht doen, zonder de haas waar ik zo naar had uitgekeken. 2 mannen uit het groepje vingen me op en gaven aan dat zij mij wel wilden helpen in die laatste 10 kilometer. Tandjes op elkaar en doorgaan dus. 

Kilometer 37: de man met de hamer.... Meermaals heb ik mijn ouders en vriend langs het parcours gezien in deze kilometers, maar mijn benen zijn op. Vanaf de heup naar beneden voel ik niks meer. Mijn benen rennen wel, maar ik weet echt niet wie ze aanstuurt. Drinken lukt niet meer, teveel buikpijn. Het tempo zakt naar 5 min/km en dat is prima. 

Kilometer 39: over de Grote Markt in Antwerpen. Ik besluit uit de pijn te komen en dat ik moet genieten van deze laatste kilometers. Dus ik blijf om me heen kijken, genieten van de stad en de mensen en aftellen naar de finish: nog 3 kilometer, dat is nog 1 rondje Zijdelmeer.... Ondertussen rennen we door de winkelstraten van Antwerpen, over de Keiserley en de Meir - zo mooi!

Kilometer 40: Kan iemand de finish hier naartoe verplaatsen aub? Tunnelvisie... ik hoor mijn ouders en vriend nog schreeuwen en aanmoedigen, maar ik kan echt niet meer.

Kilometer 41: nog een heen-en-weertje over de straat, nog 1 keerpunt en dan is de finish er echt bijna.... zal ik wandelen? Ik heb genoeg speling... nee, niet wandelen... niet opgeven nu.. blijven rennen. Tempo zit inmiddels op 5.20 min/km. Ook daarmee haal ik de beoogde finishtijd, dus niet opgeven.

Kilometer 42: iemand roept: nog 3 bochten en dan ben je er! En dat is zo.. ik herken het en krijg vleugels. Nog 2 bochten, ik hoor de speaker bij de finish. Laatste bocht... mijn ouders en vriend staan in de drukte bij de laatste bocht en ik zie ze!! Kippenvel en tranen.. ik ben er echt bijna! Dan mijn blik op mijn horloge en de finish... er staat 3:26... WATTT??!!! De laatste meters, nog heel even.. en daar is die: de finish streep - YOU ARE EPIC!!! Kippenvel toren hoog en Belgische Erik, mijn maatje vanaf kilometer 4 valt in mijn armen: we hebben het gehaald. En wat een top tijd!! Ik kijk op mijn horloge: 3:26:21 Wauw wauw wauw.

Officiële netto tijd is 3.26.15 geworden en dat is sneller dan wat ik had durven dromen. Wat een race en wat een ervaring en belevenis.

 

Antwerpen, je was geweldig! Parcours, mwah.... een zesje. De eerste 3km en de laatste 12 zijn echt leuk, maar daartussen is het niet bijzonder. Publiek en sfeer en dikke 10!!! Er stonden meer mensen langs de kant aan te moedigen dan dat er mee deden en iedereen was vrolijk en meelevend. Zeker een aanrader voor volgend jaar!

En zelf? Ik heb de volgende al gepland, en mijn zinnen op Berlijn 2024 gezet ;-)

 

Groetjes Sara

Sara van den Berg

03:26:15